آیتالله شیرازی: ( ابن عربي گفته من احتیاط میکنم یزید را لعن نمی کنم ... ! ! !     وگفته عده ای ولایت ظاهریه وباطنیه دارند یکی پیامبر اسلام است و یکی هم متوکل عباسی ...!!! )  آیت الله شیرازی : ... علمای ما نسبت به شعائر حسینی جُهّالند ... ،  اگر قرار بود کسی شعائر امام حسین را از بین ببرد متوکل که اکفر(کافرترین) از بنی عباس بود میتوانست از بین ببرد ...   مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شام غریبان عاشورای 1432 (25/9/1389) در حضور جمع کثیری از عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بیانات ارزشمندی ایراد فرمودند.

لطفا پیوست زیر را باز وحتما بشنوید

  http://www.shirazi.ir/php/shownews.php?Code=2799
برگزیده ای از سخنان معظم له
معظم له پس از سپاس و تشکر از عزاداران و دعا برای قبولی طاعات و شعائر حسینیه از همه و آرزوی سلامتی و موفقیت روز افزون برای آنان، فرمودند: حضرت زینب سلام الله علیها در روز یازدهم محرم هنگامی که امام سجاد علیه السلام را تسلی می دادند، این سخن رسول خدا صلی الله علیه وآله را به ایشان متذکر شدند که: «...وینصبون لهذا الطف عَلَماً لایعفو رسمُهُ(1)» طف یکی از نام های کربلا یا بخشی از این سرزمین مقدس است و در لغت به معنای پیمانه ای است که هنوز پر نشده و قطعاً پر خواهد شد و معنای این اسم آن است که کربلا و این قیام پایان نیافته عَلَم و نشانه ها [وشعائری] بر پا خواهند کرد که هرگز زوال نمی یابند و این قیام و خون و شعائر تا زمان ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف و تا قیامت به اتمام نمی رسد و همچنان جوشان خواهد بود.
مرجع عالیقدر در بیان جایگاه و اهمیت بعضی از شعائر حضرت سیدالشهدا علیه السلام فرمودند: امام صادق علیه السلام فرموده اند: هر که این شعیره از شعائر را انجام دهد «لا یناله المتشحط فی دمه فی سبیل الله (2)؛ یعنی کسی که با نیت پاک و قصد قربت در راه خدا در خون تپیده باشد به پاداش و ثواب آن نخواهد رسید». به تعبیر دیگر حتی مجاهدانی که در جنگ های دفاعی رسول خدا و امیرالمؤمنین صلوات الله علیهما وآلهما با نیت پاک و برای رضای خدا شرکت کرده و شهید شده اند، به این پاداش دست نمی یابند. این از خصائص حسینیه است، نه اینکه به معنای افضلیت امام حسین علیه السلام باشد زیرا آن حضرت فرموده اند که رسول خدا، حضرت امیرالمؤمنین، حضرت فاطمه زهرا و امام حسن صلوات الله علیهم اجمعین از ایشان افضلند. بنابراین، این ویژگی از استثناها و ویژگی های آن حضرت است.
حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در ادامه فرمودند: علمای شیعه کتاب کامل الزیارات را یکی از صحیح ترین و معتبرترین کتب حدیث شیعه دانسته اند. در این کتاب آمده است که امام صادق علیه السلام فرموده اند: نسبت به شخصی که فلان شعیره از شعائر را انجام می دهد، اگر بشنوی که ملائکه درباره ی آن چه می گویند در آن صورت «لأقمت عمرک عند قبر الحسین(3)؛ تمام عمرت را در کنار مرقد مطهر امام حسین علیه السلام سپری می کردی».
معظم له در ادامه بیاناتشان فرمودند: امام حسن عسکری علیه السلام از زبان رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «اللهم العن قتلة الحسین علیه السلام ومحبیهم وناصریهم والساکتین عن لعنهم(4)؛ یعنی خدایا قاتلان امام حسین علیه السلام را و دوستداران و یاوران و کسانی را که از لعنِ آنان ساکت هستند و لعن نمی کنند، لعن کن».
این سخن پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است که هرگز خطا نمی کنند و به تعبیر قرآن مجید «وَمَا یَنطِقُ عَنِ الْهَوَی إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَی (5)؛ یعنی هرگز سر خود و طبق میل خود سخن نمی گوید بلکه سخن او از وحی است که به او القا می گردد». تعبیرِ «الساکتین عن لعنهم» اطلاق واسع دارد.
حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در تبیین شدّت گناهِ منع شعائر و عزاداری های حضرت سیدالشهدا علیه السلام مواردی را از تاریخ برشمردند و فرمودند:
در زمان مأمون و معتصم عباسی، به سبب سیاست تضلیل، زیارت امام حسین علیه السلام آزاد شد، اما متوکل پسر معتصم در طی یازده سال آخر حکومتش مانع زیارت کربلا شد و در راه زیارت بسیاری از زوّار را به شهادت رساند و شکنجه کرد و در زندان انداخت. او اعلام کرد که هر که در کنار قبر امام حسین علیه السلام دیده شود در سیاهچال (مطبق) حبس خواهد شد و (مطبق) یکی از بدترین سیاهچالهای تاریخ است، که هنگامی که (متوکل) مُرد، بعضی ها را از آنجا بیرون آوردند، مثل حیوانات تمام بدنشان را مو پوشانیده بود، و بسیاری در آن (مطبق) میمردند و از بین می رفتند، فقط و فقط بجرم زیارت امام حسین علیه السلام. امام هادی علیه السلام که در زمان متوکل در شهر سامرا تبعید بودند، روزی مریض شدند و امر فرمودندکه شخصی را وکیل کنند تا به کربلا برود و در کنار مرقد امام حسین علیه السلام برای شفای ایشان دعا کند. 
ابوهاشم جعفری که از اصحاب ثقات بوده عرض کرد: آقا شما هم امامید و معصوم و همه شما یک نورید. خودتان برای شفای خودتان دعا کنید. امام هادی علیه السلام فرمودند: بله اما خدای متعال خواسته که این شعائر به هر قیمتی بر پا شود و شفا در همان جا از خدای متعال درخواست شود.
 مرجع عالیقدر در ادامه با تأسفِ فراوان فرمودند: چند انفجار در کربلا شد و بعضی ها گفتند که در این شرایط رفتنِ به کربلا (نعوذبالله) حرام است. این همه تصادف در راه زیارت حضرت امام رضا علیه السلام می شود آیا موجب حرمت زیارت می گردد؟ سال گذشته در بعضی روزنامه ها نوشتند کسانی که در راه زیارت حضرت رضا علیه السلام کشته شدند، در یکسال بیش از دو هزار نفر بودند. از یک طرف حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام درباره متوکل فرموده اند: وعاشرهم اکفرهم(6) یعنی متوکل که دهمین حاکم عباسی است از همه شان کافرتر است، این (متوکل) با این اوصاف را، در فتوحات ابن عربی می بینیم که او را خلیفة الله واقعی و حقیقی می داند و برای او خلافت ظاهریه و خلافت باطنیه قائل است، یعنی هم حاکم شده و هم واقعاً خلافت خدا را دارد. پهلویِ اول در آغاز حکومتش جلوی عزاداران عزاداری می کرد و گل به پیشانیش می گذاشت اما پس از آنکه پایه های حکومتش قدری محکم شد مانع عزاداری و اقامه شعائر شد. ببینید متوکل کجاست؟ ابن عربی کجاست؟ پهلوی کجا رفت؟ آنها که گفتند مأموریم و المأمور معذور کجا رفتند؟ عزاداران حسینی هم کجا رفتند؟ خدا می فرماید: «فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ(7)؛ برخی از آنها در بهشت هستند و برخی در دوزخِ شعله ور».
حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی درباره محدود شدن برخی از شعائر حضرت سیدالشهدا علیه السلام و در نتیجه گسترش آن در دنیا فرمودند: مگر می توان شعائر را محدود کرد؟ بعثی ها سی سال با شعائر جنگیدند، عزاداران را کشتند و تا الآن ـ بعد از هفت سال هنوز ـ گورهای دسته جمعی پیدا می شود، با این حال ـ حسب نقل ـ در سال اول پس از سقوط در عراق، زوّار و عزاداران امام حسین علیه السلام بیش از سی برابرِ سالِ پیش از منع شده بودند و میلیون ها نفر به کربلا رفتند. سی سال قبل در کنار کاخ سفید و کاخ کرملین و در استرالیا و بسیاری از مناطق جهان حسینیه نبود، اما الآن هست این همان فرمایش رسول خداست که فرمودند: «وینصبون لهذا الطف» نه فی هذا الطف. بلکه برای (طف) در تمام نقاط دنیا. باید بپذیریم که شعائر امام حسین علیه السلام همیشه رو به فزونی و گسترش است.
مرجع عالیقدر در بیان مقام والا و استثنائی امام حسین علیه السلام فرمودند: پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می فرمایند: «إن الحسین فی السماء اعظم منه فی الأرض؛ امام حسین علیه السلام در آسمان با عظمت تر است از آن حضرت در زمین» از این رو در بهشت برای هیچ یک از معصومین علیهم السلام عزاداری نشده است، چون جای شادی و آرامش است نه عزا، اما برای شهادت امام حسین علیه السلام این تعبیر را داریم: «ولطمت علیک حورالعین(8)؛ وحور العین برای شهادت تو بر چهره زدند» در فقه خراشیدن صورت حرام است و کفاره دارد، اما برای امام حسین علیه السلام می بایست صورت ها را خراشید و این مستحب است، بلکه گاهاً ـ بعنوان ثانوی ـ واجب کفایی، و حتی واجب عینی می شود.
حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در ادامه فرمودند: در جلد دهم اعیان الشیعه نقل کرده که حدوداً هشتاد سال قبل در زمان مرحوم نائینی ده ها تن از مراجع در تأیید شعائر حسینی فتوا داده اند. در این میانه نسبت به برخی شعائر حرف و سخن شد. یک شخصی بر این مطلب حاشیه زده و گفته که پس از آن کسانی را که موافق تمام شعائر بوده از علویون و مخالفانِ آنها را امویون می نامیدند و طبعاً من از امویون به حساب می آمدم. این شخص مگر سواد و علم نداشت؟ مگر با متون حدیثی ناآشنا بود؟ چه کسی این حرف را در ذهنش آورده است؟ (نعوذ بالله). خدای را شکر می گویم که از وقتی چشم باز کردم در راه اهل بیت علیهم السلام و فرمایشات آنها بوده ام.
مرجع عالیقدر فرمودند: یکی از سال ها شب هشتم یا شب تاسوعا که در کربلا یکسره گریه و ماتم بود، مرحوم والد برای اقامه نماز مغرب وارد صحن مطهر شدند که یکی از اهل تردید درباره ی سیاه پوشیدن شبهه ای مطرح کرد و پرسید: آقا سیاه پوشیدن برای امام حسین علیه السلام جایز است؟ ایشان فرمودند: بله، جایز است. او گفت: فلان کس می گویدکه حرام است. مرحوم والد با مکث کوتاه و با زبانی ملایم فرمودند: من کسی را دیدم که از ایشان علمش و تقوایش کمتر نبود ولی در عزای اهل بیت علیهم السلام سیاه می پوشید.
باید دقت کرد که در مسأله امام حسین علیه السلام تقصیر که بجای خود، گاه قصور هم انسان را می سوزاند. یکی از افراد حاضر در سپاه دشمن در کربلا که هیچ کاری نکرد و خود را از جنگ کنار کشیده بود در خواب دید که رسول خدا صلی الله علیه وآله در برابرشان طشت خونی است و (میلی) مثل میل سورمه دان در دست دارند، آن میل را در خون زدند و در چشمان او کشیدند. پرسید: آقا مگر من چه کرده ام. نه تیری انداختم نه شمشیری زدم و نه کاری کردم. حضرت فرمودند: «کثّرت السواد(9)؛ یعنی سیاهی لشکر شدی [علیه پسرم]» او، کور بیدار شد. لذا در مسأله ی امام حسین علیه السلام هیچ عذری و قصور و تقصیری پذیرفته نمی شود چون مسأله تکوینی است و دنیا و آخرت انسان را می سوزاند.
معظم له در پایان و در پاسخ به این شبهه که امام حسین علیه السلام پیروز شدند و برای پیروزی گریه و زاری ضرورتی ندارد، فرمودند: بله، پیروز شدند، و قطعاً اسلام محمدی الوجود وحسینی البقاء است، اما این پیروزی به قیمت مصیبتهای بسیار سنگین بود، و خواست خداست که شعائر و عزاداری ها همیشه برپا شوند. رسول خدا صلی الله علیه وآله می دانستند که امام حسین علیه السلام پیروز می شوند و اسلام را جاودانه می کنند، ولی با این حال، برای آن حضرت گریستند و عزاداری نمودند، رسول خدا صلی الله علیه وآله حتی در عروسی حضرت زهرا علیها السلام روضه خواندند.
امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می دانند که آن حضرت پیروز شدند ولی می فرمایند: «لأبکین علیک بدل الدموع دما؛(10) برایت به جای اشک خون گریه می کنم» این خواست خداست که عاشورا و عزاداری و یاد اباعبدالله الحسین علیه السلام جاودانه بماند.
 ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. بحارالأنوار، ج28، باب 2، ص55.
2. مستدرک الوسائل، ج10، باب 57، ص343، ح1.
3. مستدرک الوسائل، ج10، باب 45، ص299، ح2.
4. کامل الزیارات، باب 90، ص274.
5. نجم، آیه 3و4.
6. مناقب، ج2، ص276. 
7. شوری، آیه7.
8. بحارالأنوار، ج98، باب24.
9. مثیرالأحزان، ص80، ص322.
10. بحارالانوار، ج98، ص320.

 لطفا پیوست زیر را باز وحتما بشنوید

 http://www.shirazi.ir/php/shownews.php?Code=2799